Η δικαστική απόφαση διαζυγίου, η οποία εκδόθηκε από δικαστήριο του εξωτερικού, αναγνωρίζεται μετά από επίσημη μετάφρασή της, με δικαστική απόφαση και ισχύει και στην Ελλάδα υπό τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στο παρόν.
Για την αναγνώριση απαιτείται το «σώμα» της αλλοδαπής απόφασης επικυρωμένο με «apostille» για τις χώρες που απαιτείται (π.χ. ΗΠΑ, Αυστραλία) ενώ για τις χώρες που δεν απαιτείται (π.χ. Καναδά) χρειάζεται να επικυρωθεί από το εκεί Προξενείο της Ελλάδος.
Στο “σώμα” της απόφασης είναι απαραίτητη η σημείωση ή σε σχετική βεβαίωση του Δικαστηρίου της αλλοδαπής, η αναφορά ότι η εκδοθείσα απόφαση είναι αμετάκλητη ή ότι δεν μπορεί να προσβληθεί με ένδικα μέσα ή ότι παρήλθε η προθεσμία για την άσκησή τους.
Με την αναγνώρισή της η αλλοδαπή απόφαση αναπτύσσει και στην Ελλάδα την ισχύ που της προσδίδεται στο κράτος προέλευσης. Με τον όρο “ισχύς” νοείται η τυπική ισχύς της αλλοδαπής απόφασης και όχι τα ουσιαστικά της αποτελέσματα, τα οποία καθορίζονται αυτοτελώς από τους κανόνες του ουσιαστικού δικαίου, που υποδεικνύονται ως εφαρμοστέοι στη συγκεκριμένη έννομη σχέση από το Ελληνικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο.
Στο ελληνικό αστικό δικονομικό δίκαιο οι σχετικές με το συναινετικό διαζύγιο δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας και η διαπλαστική ενέργεια αλλοδαπής απόφασης συναινετικού διαζυγίου αναγνωρίζεται αυτοδικαίως στην Ελλάδα, με την επιφύλαξη ότι η θεμελιούμενη στην αναγνώριση αυτή επίκληση των εννόμων συνεπειών της ανωτέρω απόφασης δε θίγει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. Ο βαθμός δικονομικής ωριμότητας (οριστική-τελεσίδικη-αμετάκλητη) της αλλοδαπής δικαιοδοτικής πράξης θα κριθεί με βάση το δικονομικό δίκαιο της αλλοδαπής πολιτείας, στην οποία εκδόθηκε.
Έτσι, μία αλλοδαπή απόφαση, που λύνει συναινετικά το γάμο, μπορεί να αναγνωριστεί ως δεδικασμένο στην Ελλάδα, εφόσον κατά το δίκαιο της χώρας προέλευσής της έχει καταστεί απρόσβλητη, ήτοι αμετάκλητη.
Ειδικότερα, το Ελληνικό Δικαστήριο θα εξετάσει τις προϋποθέσεις για την αναγνώριση του δεδικασμένου της αλλοδαπής απόφασης σύμφωνα με τις οποίες “με την επιφύλαξη αυτών που ορίζουν διεθνείς συμβάσεις, απόφαση αλλοδαπού πολιτικού δικαστηρίου ισχύει και αποτελεί δεδικασμένο στην Ελλάδα χωρίς άλλη διαδικασία εφόσον:
1) αποτελεί δεδικασμένο σύμφωνα με το δίκαιο του τόπου όπου εκδόθηκε,
2) η υπόθεση κατά τις διατάξεις του ελληνικού δικαίου υπαγόταν στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων του κράτους στο οποίο ανήκει το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση,
3) ο διάδικος που νικήθηκε δεν στερήθηκε το δικαίωμα της υπεράσπισης και γενικά της συμμετοχής στη δίκη, εκτός αν η στέρηση έγινε σύμφωνα με διάταξη που ισχύει και για τους υπηκόους του κράτους στο οποίο ανήκει το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση,
4) δεν είναι αντίθετη προς απόφαση ελληνικού δικαστηρίου που εκδόθηκε στην ίδια υπόθεση και αποτελεί δεδικασμένο για τους διαδίκους μεταξύ των οποίων εκδόθηκε η απόφαση του αλλοδαπού δικαστηρίου και
5) δεν είναι αντίθετη προς τα χρηστά ήθη ή προς τη δημόσια τάξη”.
