Σύμφωνα με το άρθρο 1489 Α.Κ, οι γονείς φέρουν την υποχρέωση της οικονομικής ενίσχυσης των τέκνων τους. Μέχρι την ενηλικίωση των ανηλίκων και στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων για το ύψος της διατροφής, το Δικαστήριο επιδικάζει στον υπόχρεο γονέα το σχετικό ποσό.
Η υποχρέωση όμως των γονέων δε σταματάει στην ενηλικίωση των τέκνων τους. Δικαίωμα διατροφής έχει και όποιος δεν μπορεί να διαθρέψει τον εαυτό του από την περιουσία του ή από κατάλληλη εργασία για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις υπόλοιπες βιοτικές του συνθήκες ενόψει και των τυχόν αναγκών της εκπαίδευσής του.
Η σχετική διάταξη του άρθρου 1486 παρ. 1 Α.Κ αναφέρεται και στις περιπτώσεις των ενήλικων τέκνων, τα οποία, εξ’ αιτίας των συνθηκών υπό τις οποίες διακατέχονται, δεν έχουν την δυνατότητα συντηρήσεως του εαυτού τους. Η υγεία, η εργασία, η περιουσία και οι σπουδές του είναι κριτήρια για το δικαίωμα ή όχι διατροφής του ενήλικου τέκνου. Οι σπουδές είναι αναγκαίες για την απόκτηση των τυπικών προσόντων του σπουδαστή ανεξαρτήτως βαθμίδος (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ) και είναι νόμιμη η διεκδίκηση και η χορήγηση για τον συγκεκριμένο λόγο, διατροφής.
Προϋπόθεση όμως για την επιδίκαση διατροφής σε ενήλικο τέκνο αποτελεί η ανυπαρξία κινητής ή ακίνητης περιουσίας ικανής στην κάλυψη των βιοτικών αναγκών του.
Αντίθετα, το ανήλικο τέκνο δεν είναι υποχρεωμένο να αξιοποιήσει με οποιονδήποτε τρόπο την απρόσοδη περιουσία που διαθέτει, πριν στραφεί εναντίον των γονέων του με αίτημα την χορήγηση διατροφής του από αυτούς.
