Η γονική μέριμνα που περιλαμβάνει την επιμέλεια, τη διοίκηση της περιουσίας και την αντιπροσώπευση του ανήλικου τέκνου ανήκει πάντα και στους δύο γονείς.
Μετά από μία όμως λύση ή διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, η παραμονή του ανηλίκου με έναν από τους δύο γονείς είναι ζήτημα που, εξ’ αιτίας διαφωνίας τους, απασχολεί στις περισσότερες των περιπτώσεων τις δικαστικές αίθουσες.
Οι συνθήκες ζωής της οικογένειας ανατρέπονται, καταργείται η κοινή συζυγική στέγη και η δημιουργία χωριστής εγκατάστασης των γονέων δημιουργούν θέμα διαμονής του ανήλικου με έναν από τους δύο γονείς. Κατευθυντήρια γραμμή για τη ρύθμιση άσκησης της γονικής μέριμνας, όταν υπάρχει διαφωνία των γονέων και προσφυγής στα Δικαστήρια, είναι το συμφέρον του τέκνου.
Ως προς το υπόλοιπο περιεχόμενο της γονικής μέριμνας, για το οποίο δεν υπάρχει προσφυγή στα Δικαστήρια, παραμένει ο κανόνας ότι αυτή ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς.
Σύμφωνα με τις τελευταίες κοινωνικές αντιλήψεις, κρίσιμα στοιχεία για την άσκηση της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου μετά από ένα χωρισμό, είναι αυτά που διαμορφώνουν το απαραίτητο περιβάλλον για τη σωστή ψυχοσωματική ανάπτυξή του.
Οι δεσμοί του ανηλίκου με τα αδέρφια του, οι προσωπικές κλίσεις του και η ενίσχυση της προσωπικότητας του είναι κριτήρια της εξειδίκευσης του συμφέροντος του ανηλίκου, όπως στην ίδια κατηγορία ανήκουν η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξής του και οι δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί με άλλα πρόσωπα, ακόμα και εκτός του συγγενικού του περιβάλλοντος.
Ο χρόνος που κάθε γονέας μπορεί να διαθέσει για το ανήλικο είναι κρίσιμο στοιχείο όμως πρέπει να βρίσκεται σε συνδυασμό με την ποιότητα της επαφής που προσφέρεται σε αυτό. Η βούληση του ανηλίκου πρέπει να συνεκτιμάται, δε λαμβάνεται όμως υπ’ όψιν σε πολύ μικρές ηλικίες, αφού σε αυτές τις περιπτώσεις στηρίζεται συχνά στη μονομερή επίδραση ενός γονέα ή του συγγενικού του περιβάλλοντος.
Η ωριμότητα ενός παιδιού κρίνεται επαρκής και η επιθυμία του για το ποιόν γονέα θέλει να ακολουθήσει λαμβάνεται υπ’ όψιν και συνεκτιμάται όταν, εξ’ αιτίας βιολογικών και κοινωνικών παραγόντων όπως είναι ο βαθμός ευφυΐας, τα βιώματα και οι εμπειρίες του, τού έχουν προσδώσει λογική και ολοκληρωμένη άποψη για ορισμένο θέμα και ανάλογη συμπεριφορά.
