Ο ισχυρός κλονισμός πρέπει να αφορά σύμφωνα με το νόμο, το πρόσωπο του ενός ή και των δύο συζύγων.
Η υπαιτιότητα στην πράξη εκτός του ηθικού λόγου, είναι πολύ πιθανόν να έχει οικονομικές συνέπειες για τον «υπαίτιο» σύζυγο διότι μπορεί να δημιουργήσει σε βάρος του ζητήματα περιουσιακής και οικονομικής φύσεως κατά το χρόνο του ισχυρού κλονισμού ακόμη όμως και μελλοντικά θέματα αποζημίωσης.
Συνεπώς είναι σημαντική η σε βάρος κάποιου συζύγου λύση του γάμου εξ αιτίας ισχυρού κλονισμού.
Η με αυτόν τον τρόπο λύση του γάμου δημιουργεί αξιώσεις συμμετοχής στα αποκτήματα, διανομή κινητών, περιουσίας, θέματα οικογενειακής στέγης, διατροφή τέκνων και συζύγου, κατοικίας, επιμέλειας τέκνων και επικοινωνία με αυτά.
Ο ισχυρός κλονισμός για την κατάθεση εξ αιτίας αυτού, σχετικής αγωγής με σκοπό τη λύση του γάμου, πρέπει να αφορά γεγονότα τα οποία είναι ικανά να διαλύσουν το γάμο και να δημιουργήσουν μεταβολή των συναισθημάτων του ανυπαίτιου συζύγου. Τα τεκμήρια του ισχυρού κλονισμού του γάμου που θέτει ο Νόμος, είναι η διγαμία, η μοιχεία, η εγκατάλειψη της οικογενειακής στέγης, η επιβουλή της ζωής του άλλου συζύγου και η ενδοοικογενειακή βία τα οποία θα πρέπει να αποδείξει ο ανυπαίτιος σύζυγος. Εκτός των ανωτέρω όμως τεκμηρίων, για τη λύση του γάμου λόγω ισχυρού κλονισμού, αρκούν και περιστατικά τα οποία είναι ικανά από μόνα τους να κλονίσουν τον υφιστάμενο γάμο.
Ενδεικτικά και μόνο, τέτοια γεγονότα μπορεί να είναι η έλλειψη σεβασμού μεταξύ των συζύγων, συχνές και κατ΄ επανάληψη συμπεριφορές ζηλοτυπίας, αδιαφορία προς τον ανυπαίτιο σύζυγο ή την οικογένεια, συχνή και κατ΄ επανάληψη «άγνωστη» απουσία από την οικογενειακή στέγη.
Τα παραπάνω γεγονότα θα πρέπει να αποδειχθεί ότι έχουν κλονίσει το γάμο σε τέτοιο βαθμό ώστε η περαιτέρω συμβίωση του ανυπαίτιου συζύγου με τον υπαίτιο να καθίσταται αφόρητη και αδύνατη και η επιθυμία του για τη λύση του γάμου λόγω ισχυρού κλονισμού να είναι απόλυτα εύλογη.
