Όταν η εξακολούθηση της συμβίωσης των συζύγων είναι αδύνατη για τον ένα ή και τους δύο συζύγους εξ αιτίας τεταμένων μεταξύ τους σχέσεων, ο χωρισμός μπορεί να διαταχθεί με απόφαση του Δικαστηρίου με τη μορφή των ασφαλιστικών μέτρων και ειδικότερα με την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, όταν υπάρχουν παιδιά είναι αυτά που πέφτουν θύματα κάθε περιστατικού ενδοοικογενειακής βίας που συμβαίνει μέσα στο σπίτι.
Σύμφωνα με το άρθρο 1393 του Αστικού Κώδικα, σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης των συζύγων, το Δικαστήριο μπορεί, εφόσον το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας ενόψει των ειδικών συνθηκών του καθενός από τους συζύγους και του συμφέροντος των τέκνων, να παραχωρήσει στον ένα από τους συζύγους την αποκλειστική χρήση ολόκληρου ή τμήματος (δεν συνηθίζεται στην πράξη) του ακινήτου που χρησιμεύει για κύρια διαμονή των ιδίων (οικογενειακή στέγη), ανεξάρτητα από το ποιος από αυτούς είναι ο κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο, δικαίωμα χρήσης.
Ανάλογα με τις περιστάσεις είναι δυνατόν να γίνει δεκτό και η αποχώρηση ενός των συζύγων σε άλλη στέγη, συνήθως αυτού που ζητεί και την επιμέλεια των τέκνων, εάν κρίνεται η ρύθμιση αυτή ως η πλέον ενδεδειγμένη κάτι που μπορεί για παράδειγμα να συμβεί εάν η σύζυγος επιθυμεί την μετοίκησή της μαζί με τα τέκνα της εφόσον η οικογενειακή στέγη ανήκει στον σύζυγο και γειτνιάζει με οικογενειακή στέγη των γονέων του και πιθανολογούνται έκρυθμες καταστάσεις.
Η συγκεκριμένη ρύθμιση της μετοίκησης ενός των συζύγων και ο τρόπος χρησιμοποίησης του ακινήτου όπου διαμένουν οι σύζυγοι, προβλέπεται από το άρθρο 753 του ΚΠολΔ σύμφωνα με το οποίο το Δικαστήριο διατάζει κάθε πρόσφορο ασφαλιστικό μέτρο που υπαγορεύεται από τις περιστάσεις.
Αυτό το μέτρο, της απομάκρυνσης δηλαδή κάποιου συζύγου από την οικογενειακή στέγη, διατάσσεται όταν υπάρχει ουσιαστική διακοπή της έγγαμης συμβίωσης και έχει σκοπό όχι να ρυθμίσει τη χρήση της οικογενειακής στέγης, αλλά να ρυθμίσει τις σχέσεις των συζύγων που έχουν διαταραχθεί.
Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον κάθε συζύγου ξεχωριστά, το συμφέρον των τέκνων και τις αρχές της επιείκειας οι οποίες είναι δυνατόν να το επιβάλλουν, προχωρεί στην παραχώρηση της αποκλειστικής συνήθως χρήσης της οικογενειακής στέγης, προς το σύζυγο που δεν έχει εμπράγματο ή ενοχικό δικαίωμα στο ακίνητο.
Αποφασιστική επίδραση στην κρίση του Δικαστηρίου για τη στέγη της διαμονής των συζύγων, ασκεί το συμφέρον των τέκνων. Το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια να αρνηθεί την άδεια μετοίκησης στον έναν σύζυγο ή να διατάξει τον άλλο σύζυγο να εγκαταλείψει την οικογενειακή στέγη. Ειδικές συνθήκες που θα κριθούν από το Δικαστήριο θεωρούνται η σωματική και ψυχική υγεία των συζύγων και των τέκνων, οι συνθήκες εργασίας των συζύγων και η οικονομική κατάσταση αυτών. Κυρίως όμως αποφασιστική επίδραση ασκεί το συμφέρον των τέκνων και ιδιαίτερα η μη αλλαγή περιβάλλοντος, η μη αλλαγή σχολείου και γειτονιάς που θα μπορούσαν να έχουν δυσμενή επίδραση στην ψυχική τους υγεία.
Η ρύθμιση της χρήσης της συζυγικής στέγης είναι μέτρο προσωρινό μέχρι την έκδοση του διαζυγίου γιατί συνδέεται με την παροχή χρήσης της οικογενειακής στέγης κατά τη διάρκεια του γάμου ενώ μετά την αμετάκλητη απόφαση του διαζυγίου, ισχύουν πλέον οι γενικές διατάξεις του ενοχικού και του εμπραγμάτου δικαίου.
